काही वाचनीय -- खरेखुरे आयडांल्स
अानंद अवधानी यांचे खरेखुरे आयडांल्स हे पुस्तक वाचण्यात आले. टी व्ही वर हल्ली या अायडाँल वाल्यांनी धुमाकुळ घातला अाहे. ४-५ महिन्यात तुम्हाला नवे नवे अायडाँल्स मिळतात. गाणे, नाच, अभिनय यात ही मंडळी स्वत ला शहाणी समजू लागतात. मिडिया त्याना खूप प्रसिद्धी देते. भरीत भर म्हणजे मतांच्या जोरावर निकाल देतात. म्हणजे पैसे असणारे जोरात.
अापल्या समाजात काही लोक असे अाहेत की जे खरोखर लोकोपयोगी काम करत अाहेत. अापले पैसे खर्च करून, अापला वेळ घालवून ही मंडळी एखाद्या कामात गुंतलेली आहेत. कित्येकांना गावातल्या लोकांना एकत्र आणण्यात खूप वेळ धालवावा लागला आहे. बरे या कार्यात सरकार पाठिंबा देईल असेही नाही. ही मंडळी खरी आयडांल्स. त्याच्याबद्दल टी व्ही वर फारच कमी कार्यक्रम ्असतात. इतक्या वेगवेगळ्या क्षेत्रात केलेली ही कामे लोकांपर्यंत पोचवायचे काम या पुस्तकाने केले आहे असे म्हणावे लागेल.
पाणी टंचाई वर रेन वाँटर हार्वेस्टींग , ग्रीन हाउस , आदिवासींना आरोग्य सेवा, शेतीवर केलेले प्र.ोग, खरोखर महाराश्ट्रात राहुन या गोश्टी लोकांपर्यंत पोचत नाहीत. रेन वाँटर हार्वेस्टींग वर आजकाल खूप चर्चा , आवाज ऐकू येतो पण प्रत्यक्षात किती काम होते हे बघण्यासारखे आहे. शेवटी सरकार वर सगळे आरोप करतात. खरोखर का हे काम मोठ्या पातळीवर होत नाही ... फारसे खर्चिक पण नाही. आजकाल लोकांकडे पैसा खूप आहे मग बिझिनेस हाऊसेस का पुढे येत नाहीत ... ज्यांच्याकडे पैसा व ईच्छा आहे अशी मंडळी पण ही कामे करू शकतात.
या लोकांनी जी कामे केली आहेत त्याला प्रसिद्धि दिली पाहिजे, तिथल्या टूर्स ठेवल्या पाहिजेत. टी वही वर मुलाखती घेतल्या पाहिजेत. टी व्ही मुळे तळागालळात माहिती पटकन पोचते. अभय बंग, दिनकर कर्वे, अण्णा हजारे, मनिषा ंम्हैसकर, टाकळकर, गणपतराव पाटील, खोपडे, बारवाले ही त्यातील काही नावे.
विशेष म्हणजे यातील बरीच मंडळी ही ्अमेरिकेत शिकून तिथली नोकरी सोडून भारतात आली आहेत. बाहेरच्या लोकांपर्यंत पोचायचे कसे हे त्यांना माहीत आहे आणि त्याचा फायदा नककीच झाला आहे.
तुम्हीही भेटून पहा या लोकांना या पुस्तकामार्फत. तुम्हाला नककी आवडेल.
अानंद अवधानी यांचे खरेखुरे आयडांल्स हे पुस्तक वाचण्यात आले. टी व्ही वर हल्ली या अायडाँल वाल्यांनी धुमाकुळ घातला अाहे. ४-५ महिन्यात तुम्हाला नवे नवे अायडाँल्स मिळतात. गाणे, नाच, अभिनय यात ही मंडळी स्वत ला शहाणी समजू लागतात. मिडिया त्याना खूप प्रसिद्धी देते. भरीत भर म्हणजे मतांच्या जोरावर निकाल देतात. म्हणजे पैसे असणारे जोरात.
अापल्या समाजात काही लोक असे अाहेत की जे खरोखर लोकोपयोगी काम करत अाहेत. अापले पैसे खर्च करून, अापला वेळ घालवून ही मंडळी एखाद्या कामात गुंतलेली आहेत. कित्येकांना गावातल्या लोकांना एकत्र आणण्यात खूप वेळ धालवावा लागला आहे. बरे या कार्यात सरकार पाठिंबा देईल असेही नाही. ही मंडळी खरी आयडांल्स. त्याच्याबद्दल टी व्ही वर फारच कमी कार्यक्रम ्असतात. इतक्या वेगवेगळ्या क्षेत्रात केलेली ही कामे लोकांपर्यंत पोचवायचे काम या पुस्तकाने केले आहे असे म्हणावे लागेल.
पाणी टंचाई वर रेन वाँटर हार्वेस्टींग , ग्रीन हाउस , आदिवासींना आरोग्य सेवा, शेतीवर केलेले प्र.ोग, खरोखर महाराश्ट्रात राहुन या गोश्टी लोकांपर्यंत पोचत नाहीत. रेन वाँटर हार्वेस्टींग वर आजकाल खूप चर्चा , आवाज ऐकू येतो पण प्रत्यक्षात किती काम होते हे बघण्यासारखे आहे. शेवटी सरकार वर सगळे आरोप करतात. खरोखर का हे काम मोठ्या पातळीवर होत नाही ... फारसे खर्चिक पण नाही. आजकाल लोकांकडे पैसा खूप आहे मग बिझिनेस हाऊसेस का पुढे येत नाहीत ... ज्यांच्याकडे पैसा व ईच्छा आहे अशी मंडळी पण ही कामे करू शकतात.
या लोकांनी जी कामे केली आहेत त्याला प्रसिद्धि दिली पाहिजे, तिथल्या टूर्स ठेवल्या पाहिजेत. टी वही वर मुलाखती घेतल्या पाहिजेत. टी व्ही मुळे तळागालळात माहिती पटकन पोचते. अभय बंग, दिनकर कर्वे, अण्णा हजारे, मनिषा ंम्हैसकर, टाकळकर, गणपतराव पाटील, खोपडे, बारवाले ही त्यातील काही नावे.
विशेष म्हणजे यातील बरीच मंडळी ही ्अमेरिकेत शिकून तिथली नोकरी सोडून भारतात आली आहेत. बाहेरच्या लोकांपर्यंत पोचायचे कसे हे त्यांना माहीत आहे आणि त्याचा फायदा नककीच झाला आहे.
तुम्हीही भेटून पहा या लोकांना या पुस्तकामार्फत. तुम्हाला नककी आवडेल.
